Tarnawa to miejscowość położona u wrót Bieszczadów w dolinie rzek: Osława i Kalniczka. Historia miejscowości sięga  początków XV w. i łączy się z nazwiskiem Mikołaja z Tarnawy, przodka rodu Tarnawskich. Od tego też nazwiska pochodzi jej nazwa. Już w XVII w. była wsią bardzo dużą, dlatego też podzielono ją na Niżną i Wyżną - dzisiejsza Tarnawa Dolna i Górna. Przez wiele lat głównym ośrodkiem kultury była cerkiew parafialna pod wezwaniem Zaśnięcia Matki Bożej a później również kościół parafialny pod wezwaniem Świętego Wojciecha.

Tarnawa Dolna i Górna – miejscowości położone nad rzeką Kalniczką 5km od Zagórza, na trasie do Komańczy. Początkowo była to jedna miejscowość. Wzmiankowana w dokumentach w 1402 r., Właścicielem był Mikołaj z Tarnawy. Wieś, lokowana na prawie niemieckim położona była wzdłuż drogi prowadzącej przez przełęcz Łupkowską na Węgry. O szybkim rozwoju wsi świadczy fakt jej podziału na Tarnawę Niżna i Wyżną w XVII wieku, który - chociaż pod zmienioną nazwą - Tarnawy Górnej i Dolnej, przetrwał do dnia dzisiejszego. W XVIII w. istniała tutaj warzelnia soli, zlikwidowana na początku XIX w. Od 1537 r. istniała w Tarnawie cerkiew greko – katolicka. W 1908 r. utworzono parafię rzymsko–katolicką, a w latach 1924–1933 wybudowano w kościół parafialny.

Olchowa – miejscowość położona po prawej stronie drogi prowadzącej z Tarnawy do Łukowego. Założona pod koniec XV w. należała kolejno do rodziny Stadnickich, Białobrzeskich, Bugielów. Na obraz wsi znaczny wpływ mieli ostatni jej właściciele rodzina Schramów, do których należała w latach 1900–1945. To tutaj, w dziedzinie rolnictwa prowadził prace naukowe Wiktor Schramm, profesor Uniwersytetu Poznańskiego. W 1926 r. w podworskim parku rodzina Schrammów wybudowała kaplicę pod wezwaniem Ducha Świętego, która - jako kościół filialny parafii w Tarnawie - istnieje do dnia dzisiejszego.

 Opis parafii

W skład parafii wchodzą wsie: Tarnawa Górna, Tarnawa Dolna i Olchowa. Wierni obrządku rzymskokatolickiego przed rokiem 1908 należeli do parafii Poraż.

Parafię p.w. św. Wojciecha w Tarnawie Górnej utworzono w 1908 r. Za pierwszy kościół służyła mała drewniana kaplica stojąca po prawej stronie obecnego kościoła wybudowana staraniem rodziny Biskupów. Pierwszym kapłanem w samodzielnie istniejącej ekspozyturze został ks. Antoni Ziemba.

W 1924 r. przystąpiono do budowy obecnego kościoła według projektu inżyniera Jana Skóry z Krosna. Prace budowlane zakończono w 1933 r.

W głównym ołtarzu umieszczono otoczony wielkim pietyzmem obraz Matki Boskiej Częstochowskiej pochodzący z klasztoru oo. Karmelitów Bosych w Zagórzu wykonany w blasze miedzianej przez nieznanego autora.

W głównym ołtarzu znajduje się również obraz przedstawiający św. Wojciecha, namalowany przez p. Lisowskiego z Sanoka w 1965 r., a wystawiany w czasie odpustu parafialnego.

Ołtarz boczny Najświętszego Serca Pana Jezusa pochodzi jeszcze z kaplicy. W przedsionku kościoła znajduje się  Chrystus Ukrzyżowany autorstwa Marii Koziorowskiej a w latach 1959-1994 wybudowano tam również grotę Matki Bożej Niepokalanej.

Zofia i Bolesław Szpechtowie z Krakowa zaprojektowali i wykonali polichromię kościoła, freski, mozaiki: Chrystus Król i Maria Matka Kościoła. Witraże wykonał Zakład K.M  Paczka z Krakowa. Zakupiono i odremontowano dwa boczne ołtarze, obraz przedstawiający Św. Józefa i Św. Maksymiliana namalował p. Jan Kwieciński ze Stalowej Woli. Po obu stronach prezbiterium widnieją dwa obrazy namalowane przez p. Marię Syrylak z Sanoka „Jezu ufam Tobie” i „Matka Boża Nieustającej Pomocy”. Odnowiono zewnętrzną elewację pokryto dach blachą miedzianą. Wybudowano dzwonnicę, w której umieszczono dzwony: Maria - 800 kg, Wojciech - 490 kg, Stanisław - 260 kg. Na zewnątrz kościoła przy wejściu po prawej stronie widnieje tablica pamiątkowa Oddziału Partyzanckiego ”Południe” 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. Wokół kościoła położona jest kostka brukowa.

Po przeciwnej stronie kościoła znajduje się piękna plebania i budynek gospodarczy wybudowane dzięki ofiarności parafian. Teren wokół kościoła i plebani jest ogrodzony i ładnie zagospodarowany.

Na wzgórzu ok. 200 m od kościoła jest duży cmentarz parafialny o wygląd którego wspólnym wysiłkiem dbają parafianie.

Obok kościoła od strony północnej jest asfaltowy parking samochodowy.

Dzięki staraniom księdza Proboszcza w ostatnich latach dokonano wielu remontów min. artyści malarze z Lubatowej odnowili polichromię, ołtarze i stacje Drogi Krzyżowej. Wymieniono instalacje elektryczną, zainstalowano ogrzewanie gazowe, ocieplono strop, odnowiono stolarkę. Świątynia wzbogaciła się  o dwa nowe konfesjonały wykonane przez Edwarda Barana i Grzegorza Walko z Tarnawy.

Jako wotum na stulecie parafii zakupiono nowe tabernakulum. Kościół wzbogacił się również o rzutnik z elektronicznym sterowaniem do wyświetlania pieśni.

Na terenie parafii rozbudowano kaplicę w Olchowej. Wybudowano również kaplicę pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego na Gruszce fundatorem której jest parafianin Adam Pałacki. Istnieje również Szkoła Podstawowa im. Wincentego Witosa, Gimnazjum im. Jana Pawła II i Ochronka dla dzieci prowadzona przez Zgromadzenie Sióstr Służebniczek.

Łącznie parafie liczy ok. 2100 mieszkańców. Posługę duszpasterską pełnia ks. Prałat Jan Krupiński i wikariusz ks. Grzegorz Lęcznar.

W parafii działają grupy parafialne: Rada Duszpasterska, Akcja Katolicka, Domowy Kościół, Oaza dzieci Bożych, Oaza Młodzieżowa, schola, Apostolskie Dzieło Pomocy dla Czyśćca, Róże Różańcowe, Dzieło Pomocy Powołaniom, Rycerstwo Niepokalanej, Liturgiczna Służba Ołtarza.

W tradycję parafii weszły min. Droga Krzyżowa na Gruszkę, uroczystość Bożego Ciała drogami miejscowości, uroczyste Triduum Paschalne, pielgrzymki do Kalwarii Pacławskiej.

 W parafii dwa razy w roku odbywają się odpusty: 23 kwietnia – uroczystość św. Wojciecha i 26 sierpnia – Święto Matki Bożej Częstochowskiej.

Parafia w swojej stuletniej historii dała Kościołowi 6 kapłanów, 2 braci zakonnych i 8 sióstr zakonnych.