(1882 – 1939)

Drugim kapłanem, który pracował w Tarnawie Górnej był ks. Władysław Tereszkiewicz. Podobnie jak ks. Antoni Ziemba nie był jeszcze proboszczem, lecz zarządcą ekspozytury. Przybył do parafii Tarnawa 9 września 1912 roku, mając 30 lat i 6 lat kapłaństwa.

Urodził się 8 czerwca 1882 roku w Starym Samborze (dzisiejsza Ukraina). Szkołę podstawową i gimnazjum kończył w rodzinnym Samborze. Do Seminarium Duchownego w Przemyślu wstąpił w 1902 roku, gdzie formacja Jego do kapłaństwa trwała 4 lata. Święcenia kapłańskie przyjął 1 lipca 1906 roku w Przemyślu.

Był człowiekiem bardzo zdolnym, władał trzema językami: polskim, rosyjskim i niemieckim. Pierwszą jego placówką duszpasterską była Parafia Jeżowe koło Niska, gdzie pracował od 1 sierpnia 1906 roku do 1908 roku. Następnie od 1908 roku do 1910 posługiwał w Parafii Raniżów koło Kolbuszowej. W 1910 roku został mianowany ekspozytorem w Kalnikowie k. Radymna. Funkcję tę pełnił przez dwa lata.

Ks. Tereszkiewicz z chwilą objęcia ekspozytury w Tarnawie Górnej przejął z zapałem zadania związane z budową nowej świątyni, zapoczątkowanej przez swego poprzednika. Czas był bardzo trudny, były to lata trwającego jeszcze zaboru austriackiego i lata galicyjskiej biedy, lecz dzięki ofiarności parafian i dużemu zaangażowaniu ks. Tereszkiewicza przygotowywano się do rozpoczęcia budowy. Wybuch Pierwszej Wojny Światowej opóźnił te zamiary. Budowę rozpoczęto w 1924 roku.

Ks. Władysław był człowiekiem bardzo oddanym działalności duszpasterskiej. Solidaryzował się z ludźmi potrzebującymi. Odwiedzał chorych, samotnych, poświęcał im wiele swojego czasu. Był cenionym kapłanem nie tylko w parafii ale również w diecezji. W 1913 roku został mianowany Kanonikiem Kapituły Katedralnej. Był bardzo dobrym gospodarzem parafii. Oprócz budowy świątyni rozpoczął również budowę budynków gospodarczych. Osobiście nadzorował prace budowlane. Budynki gospodarcze budowano na przestrzeni lat 1920- 1923. Angażował się również w pracy z młodzieżą parafialną. Corocznie organizował jasełka i opłatki dla wiernych.

W ocenie pamiętających  go parafian, był człowiekiem trochę nerwowym i nie należał do najlepszych kaznodziei. Był jednak bardzo ofiarnym, wiele razy przeznaczał własne środki na budowę świątyni i budynków gospodarczych. Był księdzem o dużym poczuciu humoru i radosnego usposobienia. Chodził z drewnianą laseczką. Cechy te bardzo ułatwiały mu pracę z dziećmi i młodzieżą. Współpracował również z księdzem greckokatolickim bratniego obrządku w Tarnawie Górnej Ks. Czajkowskim. W sytuacjach trudnych służyli sobie wzajemną pomocą.

Ks. Władysław Tereszkiewicz  w  Parafii Tarnawa Górna posługę pełnił przez 14 lat. 21 marca 1926 roku został przeniesiony do Parafii Wołoszcza koło Stryja (obecnie Ukraina). Pełnił tam funkcję proboszcza przez okres 5 lat do 23 czerwca 1931 roku. Kolejną placówką duszpasterską ks. Władysława od 24 czerwca 1931 roku była Wrocanka koło Krosna. Przez 2 miesiące pełnił tam funkcję administratora, a od 23 sierpnia 1931 roku został proboszczem tej parafii. Była to Jego ostatnia parafia, bowiem od 9 maja 1938 roku przeniósł się na emeryturę i powrócił do rodzinnej miejscowości do Sambora. Zmarł 19 kwietnia 1939 roku w Samborze mając 57 lat i tam został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Materiał zaczerpnięto z książki „Stulecie parafii…”