(1905 – 1993)

 Był czwartym z kolei księdzem pracującym w Parafii Tarnawa Górna. Funkcję Proboszcza w Tarnawie pełnił od 21 czerwca 1935 roku do 1940 roku

Urodził się 4 lutego 1905 roku w Starej Soli koło Sambora. Naukę gimnazjalną pobierał w latach 1916 – 1924 w Jaśle, którą ukończył egzaminem dojrzałości w dniu 19 października 1924 roku. W tym samym roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Jego formacja do kapłaństwa trwała 4 lata. Dnia 15 sierpnia 1928 roku przyjął święcenia kapłańskie w kościele oo. Jezuitów w Starej Soli.

Przed objęciem funkcji proboszcza w Tarnawie Górnej, posługiwał w następujących placówkach duszpasterskich:

• od   1 sierpnia 1928 r. do 11 lutego1930 r. – wikary w Krościenku Wyżnym k. Krosna
• od 12 lutego 1930 r. do 31 lipca 1930 r. – wikary w Łączkach Jagiellońskich k.Krosna
• od  1 sierpnia 1930 r. do  11 września 1932 r. – wikary w Kobylanach k. Jasła
• od 12 września 1932 r. do 18 kwietnia 1934 r. – wikary w Górnie
• od 19 kwietnia 1934 r. do 31 października 1934 r. – wikary w Starej Soli k. Sambora
• od 1 listopada 1934 r. do 20 czerwca 1935 r. -  administrator w Milatynie k.Mościsk (dzisiaj Ukraina)

W czasie pełnienia funkcji duszpasterskich w Tarnawie Ks. Kazimierz Antosz odznaczał się gorliwością i prostotą życia. Był wielkim czcicielem Najświętszego Serca Jezusowego. W 1936 roku poświęcił całą parafię Sercu Pana Jezusa i zachęcał, by każda rodzina w parafii posiadała w swoim domu obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dzięki Jego miłości do Bożego Serca, w parafii ożyły nabożeństwa pierwszopiątkowe. Młodzież zachęcana przez Księdza Proboszcza w każdy pierwszy piątek miesiąca organizowała adoracje z zapalonymi świecami w uroczystej oprawie. W pamięci wiernych pozostał jako dobry kaznodzieja. Szczególne wrażenie na wiernych wywierały kazania pasyjne Księdza Antosza. Były one bardzo głębokie, powiązane z życiem i zrozumiałe dla prostych ludzi.

            Ksiądz Antosz znany też był jako dobry gospodarz parafii. W prowadzeniu gospodarstwa pomagał Mu parobek Jan Proteszczak. Ponieważ istniejąca plebania  była bardzo zawilgocona dlatego ks. Antosz zamieszkał w prywatnym budynku rodziny Stachów w odległości około 300 m. Od kościoła koło zabudowań Smorulów i podjął się budowy nowej plebani.  Budowę przy współpracy parafian rozpoczęto w 1935 roku, a ukończono w 1937 roku. Poza budową plebani ks. Antosz kontynuował prace przy zewnętrznym wykończeniu kościoła. W 1937 roku otynkowano fundamenty świątyni i uporządkowano obejście wokół niej.

            Ksiądz Antosz przebywał w Tarnawie do wybuchu II Wojny Światowej. Udzielił On pomocy żołnierzowi września, który próbował przedostać się na Węgry, w wyniku czego był aresztowany przez Niemców i po przesłuchaniu warunkowo zwolniony, ale od tego czasu ks. Antosz musiał się ukrywać. W 1940 roku wyjechał do Sambora i tam przeżył lata okupacji. W 1945 roku powrócił ponownie w te strony, lecz ze względu na bezpieczeństwo zamieszkał w Parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Sanoku. W 1947 roku ks. Kazimierz Antosz został przeniesiony do Parafii Tarnowiec koło Jasła. Pełnił tam funkcję proboszcza parafii. Kolejnymi Jego placówkami były Dylągowa i Sieniawa. W Sieniawie dożył lat enerytury. Jako emeryt Ks. Antosz żył w Jaśle gdzie mieszkała Jego najbliższa rodzina, mieszkał w mieszkaniu prywatnym. Praktyki duchowe wypełniał w parafii oo. Franciszkanów. Zmarł nagle 11 listopada 1993 roku w wieku 88 lat. Pochowany został na cmentarzu w Jaśle w rodzinnym grobowcu .

Materiał zaczerpnięto z książki „Stulecie parafii…”